Het viel even niet mee de afgelopen weken. Verdrietig, intens, zorgelijk, lastig en soms weer dankbaar voor mooie momenten. Mijn zieke moeder laat ook mijn eigen handelen en reacties zien. Ik ben zelf tenslotte ook moeder en ook ziek. En dat is confronterend.
Daarbij is het seizoen binnen het bedrijf echt losgebarsten
Oogsten, planten, beregenen, personeel dat heel onredelijk doet; het heeft zijn weerslag hier in huis. Lange werkdagen dus weinig tijd voor elkaar. Het overlaten van de administratie gaat me gerust goed af, maar tóch houd je een vinger aan de pols. Af en toe grijp ik even in, omdat er dingen vergeten worden of niet worden gezien. We zijn wel sinds vorige week gecertificeerd voor “Planetproof”, dus dat was weer een trots moment. Met heel veel geduld zit manlief dan de hele dag met mensen alles door te nemen en vragen te beantwoorden. Vol bewondering kan ik daar naar kijken; ik had echt binnen een uur al afgehaakt! Dat geneuzel om vogelkastjes, stoffer en blik naast je bestrijdingsmiddelenkast, welke zeep je gebruikt, over het wild, de bestrijding, de bemesting, maar ook over het hele personeelsgebeuren i.v.m. de certificering voor GRASP. Maar alles gaat volgens de regels en dus krijgen we binnenkort het diploma en kunnen we blijven leveren aan de Greenery. Natuurlijk is het niet echt geneuzel; hoe belangrijk is het om je teelt en omgeving verantwoord te behandelen, maar het voelt allemaal zo enorm betuttelend!
En dan al die andere dingen
Ik treed niet in detail, maar er zijn best veel grote zorgen over- en bij mijn grote kinderen. Sommige dingen spelen al jaren, andere dingen pas sinds kort. Je wilt zó graag dat ze “gewoon” gelukkig zijn, dat ze weten wat ze willen en dat dan ook nog lukt. En natuurlijk maken de hobbels op hun weg ze pas echt sterk en volwassen, maar soms vind ik die hobbels wel héél erg groot voor ze….
En dus moest de wind door mijn haren en de zon op mijn lijf
Dat deden we gisteren door het eerste tochtje van het jaar met onze boot te maken. We hebben al ruim 10 jaar een polyester bootje, dat een beetje op een sloep lijkt. Simpel, maar voldoende voor een paar keer ontspannen op het water. En dat was het zeker!
Dan kun je even alle zorgen vergeten. Als je dan over het water gaat, zie je de wereld van een andere kant; letterlijk en figuurlijk. Het frisse groen van de natuur, de jonge eendjes op het water, de prachtige waterlelies en de blije gezichten van alle andere “bootgangers”. Gelukkig zijn mijn armen en handen nog niet erg aangedaan, want je moet de hele tijd je hand omhoog doen om te zwaaien… 🙂 Drankje mee, hapjes mee en even aanleggen onderweg. Bijpraten en genieten.
Als afsluiter waren we uitgenodigd voor de barbecue bij mijn zus en haar gezin. Met manlief, lievelingsdochter (moest ik even zeggen van haar) en zoon even gezellig zitten en een mooie dag tot een goed einde brengen en zo een nieuwe week met nieuwe energie aangaan.
P.S. Sinds vorige keer, heb ik onderin mijn blogs een banner staan van Bol.com. Wanneer je daarop klikt en vervolgens iets besteld bij Bol.com, gaat er een gedeelte van de aankoop naar mij toe. Dit wil ik gebruiken als startkapitaal voor onderzoek m.b.t. FOSMN. Ook via andere wegen worden instanties gevraagd om hier aan mee te doen; daar wordt aan gewerkt. Een klein begin met hopelijk grote (positieve!) gevolgen. Dankjewel alvast!
Mijn FOSMN 